Wat zeg je als…?

“Maar ik geloof wel dat ‘god’ bestaat”

Volgens Gerard geloven de meeste mensen in Maastricht dat er een “god” bestaat. Ieder heeft zo zijn of haar eigen god. “Geloof je dat er een hel en een hemel zijn?” zou zijn eerste vervolgvraag zijn. “Ik weet het echt niet.” “Waar zou je straks willen zijn?” De meesten weten het wel: “Naar de hemel.” “Maar hoe kom je daar dan?” De overgrote meerderheid zegt dan: “Als je een beetje goeddoet, dan komt het wel goed.”

“Ik geloof dat het niet zo is. Want je bent niet goed genoeg om naar de hemel te gaan.” Dan legt Gerard uit dat de God van de Bijbel volkomen goed is en dat wij dat niet zijn.

“Ik ben een christen, want ik ben gedoopt”

“Dat is mooi. Dan bid je zeker ook wel?” “Jawel, ik sla een kruisje.” “Weet je eigenlijk wat bidden is?” “Ja, bidden hoort erbij.” “Bidden is praten met God. Hoe praat God dan met jou?” “Dat voel en ervaar ik.” “Dat vind ik lastig, want mijn Bijbel zegt dat mijn hart arglistig is. Wat ik voel en ervaar is niet altijd dat wat God tegen mij zegt. Je kunt alleen met God leven als je bidt en Bijbelleest. Want als je Bijbelleest, dan spreekt God met jou, en als je bidt, dan spreek je tegen God.” Dan legt Gerard uit dat het christenleven geen religie is maar dat het gaat om het hebben van een herstelde relatie met God: “Je kunt het vergelijken met het liefhebben van je vrouw of vriendin. Dan denk je niet heel de dag aan haar, maar je houdt wel van haar, en je wilt met haar leven.”

“Maar God is toch liefde?”

“Ja dat klopt. God is liefde, ondanks wie je bent. Je bent een zondaar, je staat schuldig voor God. Dat is ons probleem.”

“Er is zoveel ellende in de wereld”

“Ja, ik ben het met je eens dat er heel veel verdriet en leed in de wereld zijn. Maar, stel je eens voor dat er een waterleiding geknapt is en dat er een enorm diep gat is geslagen in het wegdek. Het water spuit omhoog en ik moet ervoor staan om alle mensen tegen te houden. Toch zijn er dan mensen die mij voorbijlopen en verdrinken in het gat. Dan komt er op een gegeven moment iemand terug en geeft mij de schuld. Hoe zou dat voelen?” Dan legt Gerard een verbinding met de waarschuwing en uitnodiging van God: “Zo staat God voor jou. Als je zo voortleeft ga je verloren. Maar het hoeft niet!”

“Ik heb zoveel ellende meegemaakt …”

“Ik heb zelf de ervaringen van jou niet meegemaakt, maar ik begrijp je pijn en verdriet. Maar als je niet gelooft, wordt het er niet beter op. Als je wel gelooft in God, dan heb je een troost om aan vast te houden.” Ter illustratie bukt Gerard, neemt wat korreltjes zand van de grond en houdt deze in zijn hand. “Kijk eens naar dat ene korreltje.” “Maar er liggen er wel tien!” “Bekijk eens één korreltje.” “Wat bedoel je nu eigenlijk?” “Wat heb je in het korreltje gezien?” “Ik snap het nog steeds niet.” “Nou, dat korreltje is de tijd die je mag leven en al het zand eromheen is de eeuwigheid die straks komt. Ik snap het niet waarom we ons zo druk maken om dat ene korreltje. Het is niet goed om alleen maar bezig te zijn met het hier en nu, zonder te denken aan hoe het straks zal zijn. Want als het voor de eeuwigheid goed is, dan heb je toekomst.”

“Ik ben helemaal klaar met de kerk”

“Dat snap ik, want dat was ik ook. Maar ben je ook klaar met de Heere Jezus?”

“Die godsdienst van jou zorgt alleen maar voor ellende”

“Ik ga liever heel de stad verkondigen dat ze atheïst moeten worden, want dan ben je pas echt gelukkig.” “Oh ja? Vertel me dan eens waarom ik atheïst zou moeten worden? Redt het atheïsme mensen uit de goot en worden verslavingen verbroken? Ik heb het nog nooit gezien. Maar ik kan je wel heel veel verhalen vertellen van mensen die de Heere Jezus hebben leren kennen en een gelukkig mens zijn geworden.”