Getuigenis Andrea Jopse

Afgehaakt

Tot haar vijftiende bezocht Andrea wekelijks de mis. “Na het vormsel, een soort belijdenis, ben je bij wijze van spreken niet meer verplicht om naar de kerk te gaan. De catechese is dan klaar. Veel jongeren in Italië wachten op dat moment om daarna niet meer naar de kerk toe te gaan. Ik ben de massa gevolgd.”

Uit gewoonte naar de mis

“Ik wist eigenlijk bijna niks van de Bijbel”, zo blikt Andrea terug op de catechesetijd. “Ik kreeg wel wat verhalen te horen, maar die waren een beetje geromantiseerd. Het ging vooral om de moraliteit, goeddoen voor elkaar, de wereld en jezelf. Maar neem bijvoorbeeld het verhaal van Simson; ik kende hem niet eens!” Voor Andrea was kerkbezoek een gewoonte. “Ik herinner me dat ik op zondag vroeg uit bed moest om naar catechese en daarna naar de mis te gaan. Dat moest gewoon. Iedereen deed dat. Het is onderdeel van onze Italiaanse cultuur.”

Een open Bijbel

Rond haar tiende jaar raakte ze samen met haar ouders betrokken bij de Neocatechumenale Weg, wat volgens Andrea iets heel anders is dan de "gewone" rooms-katholieke mis. Mensen kwamen bij elkaar om de Bijbel te lezen, er was aandacht voor de kinderen en de eucharistie werd samen gevierd. “Het familiegevoel was voor mij heel bijzonder, dat was iets wat ik daarvoor niet had meegemaakt.” De Bijbel ging open, maar “het ging echt over mij heen”.

Van Dante naar de Bijbel

Toen ze haar staatsexamen had afgerond opende ze voor het eerst zelf de Bijbel. In het laatste jaar van haar studie had Andrea namelijk Het Paradijs uit De Goddelijke Komedie van Dante Alighieri bestudeerd. “Het boek heeft een diepe geestelijke lading. Het ging over vragen als: Wie is God? Wie zijn wij voor God?” Voor Andrea was het boek “een aanjager” om de Bijbel te openen. “Ik wilde te weten komen wat er echt staat.”

Een nieuwe Bijbel in Gent

Na de middelbare school ging Andrea klarinet studeren aan het conservatorium in Gent. Daar ontmoette ze Corné. Hij studeerde orgel en samen volgden ze de theorievakken. In de wandelgangen ontstonden er gesprekken over het geloof en Corné gaf haar een Bijbel. “God was toen al aan het werk in mij, dat begon al toen ik in Italië voor het eerst een Bijbel had gekocht. Maar Hij heeft Corné gestuurd om Zijn werk af te ronden”, zo ziet ze nu. Daarnaast had ze in Gent christelijke vriendinnen ontmoet die naar de kerk gingen. Samen met Corné begon ze de Bijbel te lezen, waarin hij het voortouw nam. “Wanneer ik alleen was, dan deed ik dat niet,” zo bekent ze eerlijk.

Crisis in coronatijd

Daar kwam verandering in toen Corné tijdens de lockdown België moest verlaten. Hij vertelt daarover: “Het duurde bijna twee maanden voordat ik weer terug kon naar Gent. In die tijd zat Andrea daar opgesloten, in een kamertje”. Andrea vult aan: “Ik was helemaal alleen. Op een bepaald moment raakte ik een beetje wanhopig. Toen zei Corné dat ik de Bijbel maar open moest doen”. Dat was volgens Andrea het moment dat haar leven radicaal veranderde. “Ik begon de Bijbel te lezen en voor het eerst echt te bidden tot God.” Voor Corné kwam deze wending niet onverwachts. “Ik merkte bij Andrea van het begin af aan al een openheid en had er ook vertrouwen in dat God dit had gecreëerd en daarmee verder zou gaan.”

Naar Nederland

In de tussentijd hadden Corné en Andrea een relatie gekregen en besloten ze samen de diensten van de evangelisatiepost van de christelijke gereformeerde kerk in Gent bij te wonen. Andrea kijkt er met warme gevoelens op terug: “Het was een gemeenschap, als een familie. Dat was voor mij als rooms-katholiek heel bijzonder”. Beiden rondden de conservatoriumstudie af, Corné keerde terug naar Sint-Maartensdijk. Door het plotselinge wegvallen van inkomsten moest Andrea Gent verlaten en trok tijdelijk in bij de familie van Corné. Samen legden ze in het afgelopen jaar belijdenis van geloof af en stapten in het huwelijksbootje. Sindsdien wonen ze in een oude pastorie tegenover de dorpskerk en zijn van plan om huiskamerconcerten te gaan geven. Want het is de muziek die hen als eerste samenbracht.

Foto: Familie Jopse