IRS neemt afscheid van Karolien Slangen-Lievense

Tot voor kort kon de trouwe magazinelezer niet om jou heen. Hoe is het allemaal begonnen bij IRS?

Ik las de vacature in het Reformatorisch Dagblad en heb hierop gereageerd. Eigenlijk wist ik toen nog heel weinig van IRS. Het sprak me aan om voor een stichting te werken die zich op de een of andere manier bezighoudt met werk in Gods Koninkrijk.

Wat ga je het meeste missen?

Ik mis de Bijbelstudies die we als collega’s samen hadden. Wat ik ook mis zijn de gesprekken met veldwerkers en andere mensen. Eén van de mooiste dingen bij IRS vond ik het interviewen van mensen over de geestelijke ommekeer die in hun leven had plaatsgevonden en over de manier waarop ze Gods zorg en leiding hebben ervaren.

Sommige gesprekken hebben me in de loop van de tijd ook gevormd. Ik weet nog dat ik tijdens een evangelisatieweek in Tongeren op straat aan een vrouw vroeg of ze Jezus kende. Ze antwoordde zoiets als: Ik brand weleens een kaarsje en ik woon de mis bij. Ik wist even niet goed hoe ik haar uit moest leggen dat ik bedoelde of ze Jezus ook echt persoonlijk kende als haar Zaligmaker. Ik wilde benadrukken dat het gaat om “relatie”, dat het er niet om gaat dat je weet dat Jezus bestaat, maar dat je omgang met Hem hebt, dat je Hem ként. Maar ik kwam woorden te kort om dat uit te leggen. “Heb je een relatie met Hem?” vroeg ik, in gewone-mensen-taal. Ze zei: “Relatie? Relatie? Wat bedoel je?” Ze was heel verbaasd. Ik legde uit dat Jezus met Zijn Geest in ons kan wonen, maar ze begreep er niets van. Hier heb ik vaker aan teruggedacht. Ik realiseerde me dat de dingen die zó belangrijk zijn in het leven met de Heere voor veel mensen zo ontzettend vreemd overkomen.

Aan welk gesprek koester je mooie herinneringen?

Ik moet onder meer denken aan een man die vertelde dat hij in zijn studententijd van feesten hield en opeens de gedachte kreeg dat hij wel een heel leeg leven leidde. De gedachte kwam bij hem op dat hij een Bijbel moest kopen. Dat heeft hij gedaan en door de Bijbel te lezen leerde hij de Heere kennen. Er was dus geen tussenpersoon aan te pas gekomen. Wat me hieraan raakt is dat God altijd zo anders werkt dan je zelf zou bedenken. Hij heeft ons niet nodig.

Ik ben ook nooit vergeten dat een medewerker van Sjofar me vertelde over een meisje dat een keer langs een evangelisatiekraam van IRS liep. Ze nam achteloos een folder aan en stopte die in haar jas. Die folder bleef heel lang in haar jas zitten en ze keek er niet naar om. Maar toen ze het op een gegeven moment moeilijk had in haar leven, pakte ze de folder tevoorschijn. Het was voor haar de ommekeer. Door die folder is ze tot geloof gekomen. Als ik dit soort dingen hoor, besef ik hoe groot God is. Dan krijg ik zelf ook meer moed in bepaalde, persoonlijke omstandigheden. Bij de Heere is werkelijk alles mogelijk!

Hoe zie je de toekomst van Stichting IRS?

Het blijft een uitdaging om jonge mensen aan te spreken. Veel christenen hebben bij IRS toch al gauw het beeld van polarisatie, van het ‘afgeven’ op de Rooms-Katholieke Kerk. Ze willen juist niet polariseren. Ik denk dat het belangrijk blijft dat IRS niet alleen laat zien hoe het níet moet maar vooral ook een positieve boodschap laat horen. Een aantal jaren geleden zijn we om die reden ook met de nieuwe slogan ‘Deel de vreugde van het Evangelie’ gekomen. Ik vind het mooi om te zien dat er de laatste tijd steeds meer nieuwe projecten bij zijn gekomen, bijvoorbeeld in Italië en Oostenrijk.

Wat is het eerste wat je gedaan hebt na je laatste werkdag?

Toen ik thuiskwam, heb ik niet veel meer gedaan. Het was die week een beetje een rollercoaster. De volgende dag werd ik alweer ingewerkt bij Drogist.nl in Goes. De dag daarna moest ik weer – samen met mijn gezin – op en neer naar Goes, dit keer om badkamertegels uit te zoeken voor ons nieuwe huis in Middelburg. Pas later drong het tot me door dat ik echt weg ben bij IRS.

Gaan we je nog tegenkomen?

Wie weet. Zeeland is ver weg hè, maar waarschijnlijk komen we elkaar wel weer ergens tegen. Het christelijke wereldje is klein. En misschien ga ik nog een keer naar een Ontmoetingsdag.

Foto: Stichting IRS.